|
| |
Chrotta
W VII i VIII w. w Hiszpanii była używana chrotta, o wyglądzie przypominającym kitarę, a później guitarra morisca, o wybrzuszonym, owalnym pudle z licznymi otworami w płycie i szerokiej szyjce. Następnie Europa dzięki przybywającym na niej ludom arabskim wzbogacona została o nowe instrumenty, między innymi: instrument smyczkowy o owalnym pudle w kształcie gruszki określany nazwą rebec - oraz wschodnią lutnie - instrument strunowy szarpany, znany nie tylko w krajach arabskich ale również w starożytnej Mezopotamii, Egipcie i Persji (w Europie rozpowszechniony we wczesnym średniowieczu przez poetów - muzyków zwanych trubadurami (Prowansja) i truwerami (północna Francja) ) posiadający mocno uwypuklone pudło rezonansowe o przekroju gruszkowatym, szyjkę z progami zakończoną wygiętą do tyłu główka z kółkami do naciągu strun w liczbie 6-16 strojonych kwartami i tercjami. Lutnie budowane były w różnych wielkościach i formach, od lutni dyskantowej po różne odmiany lutni basowej, jak arcylutnia, teorban, chitarrone. W Hiszpanii jednak w XIII w. całkowicie przyjął się rebec. Później zaczęto grać na nim bez smyczka. Zmieniły się też jego nazwa oraz wygląd - jako mandola rozpowszechnił się wśród narodu hiszpańskiego.
 |
|
|
